ضد آب در ساختمان ها

ضد آب در ساختمان ها – روش ها و انواع ضد آب

ضد آب بودن در ساختمان ها ایجاد سدی غیرقابل نفوذ بر روی سطح پایه ها، سقف ها، دیوارها و سایر اعضای ساختاری ساختمان جهت جلوگیری از نفوذ آب از طریق این سطوح است. سطوح ساختمان از آب و بعضا ضد آب ساخته شده است.

از مواد متداول برای ضد آب در ساختمان ، مواد سیمانی، مواد قیر، غشاء ضد آب مایع و غشای مایع پلی اورتان و غیره استفاده می شود.

ضد آب بودن در ساختمانها و بناها به طور کلی برای زیرزمینهای سازه، دیوارها، حمام و آشپزخانه، بالکن، عرشه، تراس یا سقف، سقفهای سبز، مخازن آب و استخرهای شنا و غیره مورد نیاز است.

برای ایزوگام اصفهان اینجا کلیک کنید.

انواع روش های ضد آب برای ساختمان ها

• ضد آب سیمانی
• غشاء ضد آب مایع
• روکش قیر
• غشای قیر
• غشای مایع پلی اورتان

1. روش ضد آبکاری سیمانی

عایق کاری سیمانی ساده ترین روش ضد آب در ساخت و ساز است. مواد ضد آب سیمانی از طرف تهیه کنندگان محصولات سنگ تراشی به راحتی در دسترس است و مخلوط کردن و کاربرد آنها آسان است.

این روش اغلب در مناطق مرطوب داخلی مانند توالت استفاده می شود. این روش معمولاً ضد آب بودن از نوع سفت و سخت یا نیمه انعطاف پذیر است، اما از آنجایی که در مناطق داخلی مانند توالت استفاده می شود، در معرض نور خورشید و هوازدگی قرار نمی گیرد. بنابراین، عایق کاری با سیمان روند انبساط و انقباظ را طی نمی کند.

ضد آب سیمانی در نوع سازه های زیر استفاده می شود:

• گیاهان تصفیه آب
• گیاهان تصفیه فاضلاب
• پل ها
• بند ها
• راه آهن و سیستم های مترو
• بنادر و اسکله های باربری دریایی
• قفل / کانال و رودخانه بتنی
• سازه های پارکینگ و تعداد زیادی تونل ها

2. روش غشاء ضد آب مایع

غشای مایع یک پوشش نازک است که معمولاً از یک روکش اولیه و دو لایه از روکش های بالا تشکیل شده است که توسط اسپری، غلتک یا ماله استفاده می شود. انعطاف پذیری بیشتری نسبت به انواع سیمانی ضد آب دارد. مایع درون یک پوشش لاستیکی روی دیوار استفاده می شود. خواص کشیدگی پوشش می تواند به حداکثر 28٪ برسد. دوام پوشش ضد آب بستگی به این دارد که تولید کننده چه نوع پلیمری برای ساخت عایق بندی مایع استفاده می کند. غشای ضد آب مایع می تواند از غشای مایع با اسپری باشد که از آسفالت اصلاح شده با پلیمر اصلاح شده باشد. غشاهای مایع پلی اورتان در کلاس های جداگانه برای ماله ، غلتک یا اسپری نیز از تولید کنندگان مختلف موجود است.

3. روش ضد آب بودن روکش قیر

روکش قیر نوعی پوشش است که مطابق با فرمول و درجه پلیمریزاسیون آن برای ضد آب و پوشش محافظ انعطاف پذیر استفاده می شود. انعطاف پذیری و محافظت از آن در برابر آب می تواند تحت تأثیر درجه پلیمر و همچنین تقویت فیبر باشد.

روش ضد آبکاری روکش قیر

روکش قیر نیز به عنوان پوشش آسفالت نامیده می شود. متداول ترین کاربردهای پوشش های قیر شامل مناطقی است که در زیر لبه های مرطوب قرار دارند. این ماده محافظ عالی و عایق ضد آب است، به خصوص در سطحی مانند پایه های بتونی.

روکش قیر از مواد قیر مبتنی برقیر ساخته شده است و برای قرار گرفتن در معرض نور خورشید مناسب نیست. در صورت قرار گرفتن طولانی در معرض نور خورشید، بسیار شکننده می شود، مگر اینکه با مواد انعطاف پذیرتر مانند پلیمرهای پلی اورتان یا پلیمرهای مبتنی بر اکریلیک اصلاح شود.

انعطاف پذیری محصولات نهایی همیشه به مقدار جامد پلیمر اضافه شده به قیر بستگی دارد.

4- روش ضد آب بودن غشای قیر

ضد آب بودن غشای قیر یک روش محبوب است که به دلیل عملکرد اثبات شده برای سقف های کم شیب استفاده می شود. غشاء ضد آب قیر دارای مشعل روی غشای خود و غشای چسبنده است.

ترکیبات چسبنده آسفالت، پلیمرو پرکننده را تشکیل می دهند. علاوه بر این، ممکن است رزین و روغن خاصی به منظور بهبود خصوصیات چسبندگی اضافه شود. نوع چسبنده از ماندگاری کم برخوردار است زیرا خصوصیات پیوند غشاء با گذشت زمان کاهش می یابد.

مشعل روی غشاها انواع در معرض و پوشانده ای دارد. غشای در معرض، غالباً دارای سنگدانه معدنی برای مقاومت در برابر فرسودگی هوا و انواع دیگر غشاها می باشد،  پیمانکار برای جلوگیری از سوراخ شدن غشای آن نیاز به استفاده از یک محافظ دارد.

5- روش ضد آب بودن غشای مایع پلی اورتان

از روش ضد آب بودن غشاء پلی اورتان برای فضای سقف مسطح و در معرض هوازدگی استفاده می شود. این روش ضد آب گران است.

غشای مایع پلی اورتان می تواند انعطاف پذیری بالاتری را ارائه دهد. پلی اورتان نسبت به رطوبت موجود بسیار حساس است، بنابراین باید قبل از استفاده، رطوبت دال بتون را بسیار محتاط ارزیابی کرد، در غیر این صورت لایه برداری یا پیوند زدگی غشاء ممکن است بعد از مدتی اتفاق بیفتد.